[zaloguj się]
[pdf]

DZIEŻKA (4) sb f

Zawsze -ſz-.

e prawdopodobnie pochylone (tak Cn); a jasne.

Fleksja
sg pl
N dziéżka dziéżki
A dziéżkę dziéżki

sg N dziéżka (1). ◊ [A dziéżkę.] ◊ pl N dziéżki (1). ◊ A dziéżki (2).

Sł stp notuje, Cn s.v. dzieża, Linde bez cytatu.

Dem. od „dzieża"; tu gliniany garnek na przetwory mleczne, o określonej pojemności; camella, mactra, lactis vas Cn (4): A ná przeday [nabiał] w dźieſzki gliniáne/ ktorych miárá według wielkiego Inwentarzá kwart 22. GostGosp 74; [ktora rącża pśicá/ Názowieſz ią Obroćicá. W domu tá dźieſzkę wywroći/ Gdy biegu polnego ſkroći. BielawMyśl C].
Wyrażenia: »dzieżka do masła, na masło; masła dzieżka« (1 : 1; 1): Tworzydłá ná ſery y dźieſzki ná máſło/ [...] iednákiey miáry y wagi máią bydź w káżdym imieniu. GostGosp 74; Máſłá dźieſzká ma bydź kwart 22. álbo y gárniec GostGosp 118, 54.

Synonimy: faska, szkopiec.

WK, BC