[zaloguj się]
[pdf]

DZIĘGNA (19) sb pl t

dzięgna (12), dziegna (7); dzięgna Mącz; dzięgna : dziegna FalZioł (10 : 4), SienLek (1 : 3).

Fleksja
pl
N dzięgna
A dzięgna
L dzięgnach

N dzięgna (5). ◊ A dzięgna (13). ◊ L dzięgnach (1).

Sł stp, Cn notuje, Linde XVI – XVIII w.

Zapalenie, zgorzelina ust; parodontis Mącz, Cn; caro gingivarum excrescens Mącz; inflammatio gingivarum aliquando cum abscessu, parulis, tubercula in gingivis Cn (19): Też gallas niedopuſzcża wilkoſci przypływać do dziąſl s ktorych ſie dzięgna cżynią FalZioł I 62; Maſć dobra na dzięgna. FalZioł V 115, I 67, III 40b, IV 4d, 6c, V 105v (73); Parodontis, caro gingivarum excrescens, Dźięgná. Mącz 281a; O Vśćiech: á naprzod o ich śmierdźieniu: o Dzięgnách: o ſadzeloch. SienLek 74v; gdy komu dźiąſłá gniją/ á to zową Dźiegná SienLek 75, 75, S2.

W charakterystycznych połączeniach: dzięgna czyścić, (u)leczyć (8), mazać, spądzać, wysuszać.

Wyrażenie: »dzięgna dziecięce« (1): Mozg iego [niedźwiedzia] pieczony/ [...] Dzięgna theż dziecięcze lecży FalZioł IV lld.

WK, BC