[zaloguj się]
[pdf]

DZIWIA (1) sb f

Fleksja

N sg dziwiå.

Sł stp, Cn, Linde brak.

Dziwność, bycie dziwnym, niezwykłym lub coś dziwnego, niezwykłego:
Fraza: »nie dziwia temu« = to nie dziwi, nie dziwota temu: pewieném tego, że ſie nie nie pochybiło, o cobych et publicam diſputationem ſuſtinere nie ſrómał ſie. Ieſli téż gdźie nieco ſie pochybiło, wſzák to może ieſcze popráwić, w ták wielu y wielkich rzeczach nie dźiwia temu. SarnStat 314.

Cf 1. DZIW

KCh