[zaloguj się]
[pdf]

DZIWOWIDZA (4) sb m

o oraz a jasne.

Fleksja
sg pl
N dziwowidza
A dziwowidze

sg N dziwowidza (3). ◊ pl A dziwowidze (1).

Sł stp notuje, Cn brak, Linde XVI (dwa z tych samych przykładów) – XVIII w.: dziwowidz.

Ten, który coś podziwia, wielbiciel, czciciel; mirator Mącz, Cn; admirator, mirabundus, mirio Cn (4): Nuro [prawdopodobnie błędnie zamiast „miro”] dzyvovidza BartBydg 98 [idem] 99; Mirator, Dźiwowidzá Mącz 223c.
Szereg: »dziwowidze i chwalce« (1): Bo te rzecży máią ſwoie dźiwowidze y chwalce [admiratores et laudatores]: ktorzi ſpráwy choćia nieprzyſtoyne nieinácżey wſpomináią/ iedno iáko zacne zwyćięſtwá. ModrzBaz 56.

Synonim: chwalca, chwaliciel, czciciel.

Cf 1. DZIWOWID, DZIWOWNIK, DZIWWIDZ

KCh