[zaloguj się]
[pdf]

[DŹWIERKI sb pl t

dźwierki, dźwirzki, dźwirki.

Fleksja
pl
A dźwi(e)rki
I dźwirzk(a)mi

A dźwi(e)rki. ◊ I dźwirzk(a)mi.

Sł stp, Cn brak, Linde także XVIII w.

Dem. od „dźwierze”: Vcżyni ſobie łowiec [polujący na lisy] skrzynię na cżterzy grani abo iaką kłodę wydroży [...] koniec ieden zaprawi drotem [...] drugi koniec zamknie dzwirzkami kthoreby ſie wnąthrz othwarzały podnoſzone/ thy dzwirki podniozwſzy/ iakim prątkiem zaſthawić Cresc 1549 638 (Linde s.v. dźwierze); Ostał winien nieboszczyk Lasota za dźwierki co piec zasłaniają zielaznemu kramarzewi złoty. InwMieszcz 1574 nr 193.

Cf DRZWICZKI, DŹWIERZCE]

ZZie, ZCh