[zaloguj się]
[pdf]

EKSKOMUNIKOWAĆ (4) vb pf

Zawsze ex-; -ko- (2), -co- (2); -mm- (3), -m- (1).

e, oba o oraz a jasne.

Fleksja
inf ekskomunikować
praet
sg pl
1 m m pers -smy ekskomunikowali
3 m ekskomunikowåł m pers

inf ekskomunikować (2). ◊ praet 3 sg m ekskomunikowåł (1). ◊ 1 pl m pers -smy ekskomunikowali (1).

Sł stp, Cn brak, Linde bez cytatu.

Obłożyć klątwą kościelną, wykluczyć od praw i łask kościelnych [excommunico ‒ zaklinam, wywoływam Mącz 110b; wyklinam kogo ‒ excommunico Cn] [kogo, co] (4): SarnUzn G7v; [Wiktor biskup rzymski] Zbory w Azyey excommunikowáć chćiał/ dla rożnego obchodzenia (iáko zową) pámiątki Wielkonocney. NiemObr 56; [Jan biskup antyjocheński] nie cżekáiąc/ áżby ſię drudzy Biſkupi ziecháli/ poſpieſzył ſię Neſtoryuſzá oſzędźić/ y exkommunikowáć NiemObr 136, 57.

Synonimy: wykląć, wywołać, zakląć.

Cf [EKSKOMUNIKOWANY]

AK