[zaloguj się]
[pdf]

EMPIRYK (1) sb m

empiryk a. empirykus.

Fleksja

N pl (e)mpirycy a. (lat.) N pl empirici.

Sł stp, Cn brak, Linde XVIII w.

Lakarz, którego umiejętność pochodzi z doświadczenia, a nie z nauki [empiricus ‒ lekarz który nie z nauki, ale z doswiadczenia leczy Mącz 103b; ‒ lekarz, który leczy bez wszelakiej nauki z doświaczenia samego Calep; empiricus, medicus ab experientia dictus, qui non artem, qua aliguando caret, sed experientiam in medendo ducem seguitur ... medyk z doświadczenia, nie z nauki, nie promot Cn s.v. lekarz]: [Galen] to miał zá rzecz proſtą/ á tákiémi ſye báwić niechćiał/ co ie Empirici/ to ieſt Medycy co ſye né experyencijéy záſádźili/ w ręku mieć/ á ludźiém do vżywánia podáwáć zwykli. Oczko 10.

MB