Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: ESSE

Następne hasło: [ESSEN] »

ESSEI (5) sb m pl

Fleksja

(lat.) N pl essei (5).

Sł stp, Cn, Linde brak.

Znaczenia

Członkowie religijnej sekty żydowskiej (I w. n. e.) wyznającej monoteizm, przepisy etyczne czerpiącej z Pięcioksięgu. Obowiązywał esseńczyków ascetyzm, ścisłe zachowanie przepisów rytualnych i tajemnica treści doktryny oraz wspólne życie. Odrzucali ofiary krwawe, małżenstwo, przysięgę i namaszczanie oliwą (5)

Członkowie religijnej sekty żydowskiej (I w. n. e.) wyznającej monoteizm, przepisy etyczne czerpiącej z Pięcioksięgu. Obowiązywał esseńczyków ascetyzm, ścisłe zachowanie przepisów rytualnych i tajemnica treści doktryny oraz wspólne życie. Odrzucali ofiary krwawe, małżenstwo, przysięgę i namaszczanie oliwą [Essaei Herbaice, Latine Operarii, secta fuit Iudaeorum, ab uxoribus, vino et carnibus abstinentium. Mącz 108c] (5): PO vdręcżeniu Zydowſkim od Antyochá/ wſzcżęły ſie ſekty troiákie v Zydow/ to ieſt/ byli Fáryzei/ Sáducei/ y Eſſei BielKron 118v; Eſſei gdy widzyeli Sáduceos y Fáryzeos pod pokrzywką [!] cudnie á ſpokoynie żyć/ chcieli mieć nád nie/ vſtáwili ſobie imię Eſſei/ prácowići/ Aſſá pracą známionuie/ ktorzy ſwemi vſtáwámi ſrogi żywot wiedli/ iáko dziś Nowokrzcżeńcy/ wſzytko ſpołu mieli/ nicżym ſie nie dzyelili/ robotámi ſie żywili/ á bicżowáli ſie przed ludźmi/ ine ſekty potąpiáli. BielKron 118v, 118v marg, 465.

Cf ESEN