[zaloguj się]
[pdf]

FAUNUS (5) sb m

faunus (1), faun a. faunus (4).

a pochylone.

Fleksja
sg pl
N fåunus fåunowie, fåuni
I fåuny

sg N fåunus (1). ◊ pl N fåunowie (2) KochPieś, KochSob, fåuni (1) OstrEpit. ◊ I fåuny (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVII w.

W mitologii rzymskiej bóstwo lasów i pól, utożsamiane z greckim satyrem [fauni, agrorum et sylvarum putati sunt dii, bogowie leśni alias Satyri Mącz 120a; dziki mąż, leśny, potwora leśna Sylvanos, faunos, satyros leges apud plurimos veterum ... vel spectra fuisse vel animalia monstrosa a cacodaemone occupata; mieszaniec; strachy nocne, pokusy na jakiem mieścu ‒ fauni, daemones sylvestres satiris similes Cn] (5): ięli ſie ſnimi [białymi głowami] chowáć bogowie leſni/ ktore zwano Faunus y Sátirus/ ták iż ſie ſnich prętko wiele ludzi námnożyło. BielKron 297v; KochDryas A3; páſtérz śiedząc w chłodźie/ Gra w piſczałkę proſté pieśni/ A Faunowie ſkaczą leśni. KochPieś 34 [idem] KochSob 70; Wy wprzód Dryades/ á przy was około/ Niech idą Fauni/ gráiąc ſwé pieśni weſoło. OstrEpit A3v.

AK