[zaloguj się]
[pdf]

ACZKOLWIEKCI (13) cn

aczkolwiekci (10), aczkolwiek ci (3)

Wszystkie samogłoski jasne.

Sł stp, Cn, Linde brak.

1. Wskazuje na stosunek przyzwalający (12):
A. Wprowadza wypowiedzenie okolicznikowe przyzwolenia: chociaż, mimo że (5):
a. W pozycji przed wypowiedzeniem nadrzędnym (3):

Połączenia: »aczkolwiekci ... ale«: Aczkolwiekći Pan Bog bárzo wolen ieſt w ſpráwach ſwoich/ á żadnymi przyczynámi wtorymi albo poślednimi [...] niebywa przymuſzon [...] ále porządku kthory ſam poſtánowic raczył/ niechćiałby w niczym odmienić LeovPrzep F2v.

»aczkolwiekci ... przedsię«: Acżkolwyekći piſmo ſwyadſſy że nye może żaden zá drugyego ćirpyeć/ á cudzego brzemyenyá nosić [...] przedſię cżęſtokroć ſie to tráfia/ że Pan karze yedny zá drugye/ nyewinne zá winne. GliczKsiąż F7v.

»aczkolwiekci ... a wszakoż«: Atzkolwiek ći on był prawdziwym Bogiem y tzłowiekiem/ á wſzá[k]oſz do nich/ nie mowił iáko w poſtáći boſkiey/ ále iáko w tzłowietzey. KrowObr C3.

b. W pozycji po wypowiedzeniu nadrzędnym (1): á Biſkupá Krákowſkiego/ [zowę] ſlugą iego [Antykrysta] właſnym. Atzkolwiek ći Papież tego [...] zákazał áby żadny tzłowiek náprzećiwko práłatom kośćiołá Rzymſkiego nie piſał KrowObr C2.
c. W pozycji wewnątrz wypowiedzenia nadrzędnego (1): twierdźi [...] cżyniąc z ſłowá ábo mowy Bożey (ácżkolwiekći ſię y ſam z ſobą w tym [...] zgodźić nie może/ coby wżdy przez ſłowo właſnie rozumieć miał: [...]) ſyná Bożego Bogá ſpoliſtnego/ y Bogu we wſzem rownego CzechEp 276.
B. W funkcji wskaźnika nawiązania z odcieniem przyzwolenia nawiązuje do treści poprzedzającego wypowiedzenia, niekiedy zaczyna nowy okres; ale, jednak, wprawdzie, zaprawdę; quamquam Vulg (7): to raczył ſwymi ſłowy zámknąć: Aczkolwiękći [!] ieſt doſyć ludźi kthorzyby was nietylko chcieli ále y mogli zábić/ ktorych ſie wyniemaćie lękáć [...] gdyż ich okrućieńſtwo/ nie może wam przeſzkodźić ku przyſciu do chwały niebieſkiey. LeovPrzep b2; CzechEp 30; y chlubimy ſię w Chriſtuśie Iezuśie/ á w ćiele nie ufamy. áczkolwiekćibych y ia w ćiele miał vfánie (marg) ia miał vfánie y w ćiele (‒) [... quamquam ego habeam confidentiam et in carne] WujNT Philip 3/4.

Połączenia: »aczkolwiekci ... ale«; quidem ... vero Vulg (2): RejPos 205v; ácżkolwiekći duch ochotny; ále ćiáło krewkie. [Spiritus quidem promptus est caro vero infirma; Duch wprawdzie ochotny, ále ciało mdłe Wuj Mar 14/38] Lat Har 707.

»aczkolwiekci ... a wszakoż« (2): Aczkolwiekći tego przyśćia ſam Pan Bog wie rok/ dźień/ y godźinę: á wſzákoż rzecz ieſt nieomylna/ że przyśćie Śyná Boże[go] ná then swiát [...] ieſt bárzo bliſkie LeovPrzep K (2).

2. Wprowadza wypowiedzenie okolicznikowe przyczyny; ponieważ, bo; quia PolAnt (1): ieſliż mi poſłuſzni będźiećie [...] zoſtániećie właſnem ludem moiem nád ine wſzytki narody: Aczkolwiekći ieſt wſzythká ziemiá moiá. [... quia mea est omnis terra; abowiem moja jest wszytka ziemia Wuj] BibRadz Ex 19/5.

Cf ACZKOLWIEKCIEM, ACZKOLWIEĆ

KK