Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: ACZKOLWIEKCI

Następne hasło: ACZLE »

ACZKOLWIEKCIEM (2) cn

Wszystkie samogłoski jasne.

Sł stp, Cn, Linde brak.

Znaczenia

Wskazuje na stosunek przyzwolenia (2)
- A. Wprowadza wypowiedzenie okolicznikowe przyzwolenia; chociaż, mimo że; w pozycji przed wypowiedzeniem nadrzędnym (1)
- B. W funkcji wskaźnika nawiązania z odcieniem przyzwolenia nawiązuje do treści poprzedzającego wypowiedzenia; w połączeniu z międzywypowiedzeniowym przeciwstawnym wskaźnikiem zespolenia ponadto zapowiada uzupełnienie treści wprowadzonego wypowiedzenia przez wypowiedzenie przyłączone dodatkowym wskaźnikiem zespolenia; wprawdzie (1)

Wskazuje na stosunek przyzwolenia (2):

A. Wprowadza wypowiedzenie okolicznikowe przyzwolenia; chociaż, mimo że; w pozycji przed wypowiedzeniem nadrzędnym (1):

Połączenie: »aczkolwiekciem ... a wszakoż«: Aczkolwiekciem przedtym dobrá bywała tato goſpoda/ a wſzakoż teráż dla mnogich rzecży widzi ſie nie zwolná ForCnR A2.

B. W funkcji wskaźnika nawiązania z odcieniem przyzwolenia nawiązuje do treści poprzedzającego wypowiedzenia; w połączeniu z międzywypowiedzeniowym przeciwstawnym wskaźnikiem zespolenia ponadto zapowiada uzupełnienie treści wprowadzonego wypowiedzenia przez wypowiedzenie przyłączone dodatkowym wskaźnikiem zespolenia; wprawdzie (1):

Połączenie: »aczkolwiekciem ... a wszakoż«: Aczkolwiekćiem táka niemoc nieiáko ſye przedłuży/ á wſzákoſz ſzkody nieuczyni. SienLek 21.

Cf ACZKOLWIEKCI