[zaloguj się]
[pdf]

FORYTUJĄCY (3) part praes act

o jasne.

Fleksja
sg
mNforytując(e)go
pl
N m pers forytujący
subst forytując(e)

sg m G forytując(e)go (1). ◊ pl N m pers forytujący (1). subst forytując(e) (1).

Sł stp, Cn, Linde brak.

Popierający, będący rzecznikiem czyjejś sprawy; agens Modrz [co] (3): ModrzBaz 27v; A ſwowolnie y vpornie z wiádomości błędy záráźliwe forytuiący/ áby ſię wżdy kiedykolwiek/ [...] záwſtydáć vporu ſwoiego przed Bogiem mogli/ y zle cżynić drugim przeſtáli. CzechEp 27.
Wyrażenie: »rzecz forytujący« (1): A Potym gdy ſię Krolá vpornie domagáli/ dał go im z gniewem/ mowiąc do Sámuelá ich rzecż forytuiącego [eorum causam agentem]: Vsłuchay ludu proſzącego: boć nie ćiebie/ ále mnie odrzucáią/ áby niebyli pod moim Kroleſtwem. ModrzBaz 75v.

Synonim: popierający.

Cf FORYTOWAĆ

WG