[zaloguj się]
[pdf]

FREJT (1) int

frejt, [fryt (Linde)], [fryd].

Tekst nie oznacza é.

Sł stp brak, Cn notuje, Linde także XVIII w. (z Włodka).

Okrzyk wyrażający gotowość zaprzestania walki; interiectio pacem vel amicitiam adversario nuntians Cn: [Sproſtáć przodkowie twoi [rycerzu] miecżem bili/ Co chybá/ to w łeb [...] Cżech/ Swed/ ſkocżny Niemiec nie raz rzekł/ Fryt/ Gdy od nich był bit. (marg) FRYT. (‒) StryjGoniec M (Linde).]
a. W funkcji rzeczownika: spokój: Tobieć ieſzcże cżárćie nie freyt Nieledáć kto przepráwi gleyt. MWilkHist Fv.
[W przen:
Zwrot: »dawać fryd«: Prżeklęte ſzcżeście/ tákże wiecżnie ludzie gubiſz/ Choć dáieſz fryd/ y tu nam o beſpiecżność ſlubiſz. A tám [po śmierci] ſzydźiſz WujPos 1573 Cccc2v [wiersz S. Grochowskiego].]

MK