Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: (GAJANITA)

Następne hasło: GAJDARZ »

GAJDA (11) sb

gajda m (6) [w znacz. 2., 3.], gajdy pl t (5) [w znacz. 1.].

Oba a jasne.

Fleksja

	sg	pl
N	gajda	gajdy
A		gajdy
I	Gajdą

sg N gajda (3). ◊ I Gajdą (3) [zapis: -a]. ◊ pl N gajdy (4). ◊ A gajdy (1).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVII – XVIII w.

Znaczenia

1. pl t Dęty instrument muzyczny, dudy (5)
2. Dudarz (2)
3. n-pers (4)

1. pl t Dęty instrument muzyczny, dudy; ascaula Murm, Myrner¹, BartBydg; tibia utricularis Cn (5): Ascaula Sackpfeiff Gáydy álbo mulitánki Murm 187; Mymer¹ 13v; BartBydg 15; Ale gáydy álbo dudy gdy ſłyſzeli piſzcżąc/ mnimáli być áby to źwierzę tákie głoſy puſzcżáło. BielKron 451; Oczko 23.

2. Dudarz; utricularius Mącz, Calep, Cn; ascaules, pithaules, praecentor baiulorum Cn (2): Utricularius, Dudá który skorzáne dudy ma/ gáydá. Mącz 509d; Calep 1144b.

3. n-pers (4): Item theraſz wyarmark chczyeli budą wyrzazacz wnoczi Zlawrziſchka zGayda, Zmykolayem a zyanem LibMal 1546/112v, 1546/113 [2 r.], 113v.

Synonimy: 1. bąki, dudy, multanki; 2. duda, dudarz.

Cf GAJDARZ