![[zaloguj się]](/static/img/icons/lock.png "Zaloguj się"){kind=icon}
![[SŁOWNIK POLSZCZYZNY XVI WIEKU]](/static/img/spxvi-logo.jpg){kind=logo}
| « Poprzednie hasło: [GAJEWNICTWO] | Następne hasło: GAJEWY » |
![[pdf]](/static/img/icons/document-pdf-text.png "Pobierz artykuł hasłowy w formacie PDF"){kind=icon}
GAJEWNIK (2) sb m
gajewnik (1), gajownik (1); gajewnik GostGosp; gajownik Calep.
a jasne; e prawdopodobnie jasne (tak Cn); tekst nie oznacza ó.
Fleksja
| sg | pl | |
|---|---|---|
| A | gajownik | gajewniki |
sg A gajownik (1). ◊ pl A gajewniki (1).
Sł stp notuje, Cn s.v. gajowy, Linde XVIII w.
Znaczenia
- Gajowy (2)
Gajowy; saltuarius Calep, Cn; custos luci a. nemorum a. lucaris, lucarius, saltuensis Cn (2): Sáltuarius ‒ Gaiównik, lieſni. Calep 941a; Borow/ láſow/ iáko oká ták ma pilnowáć/ coby ſie ná Gáiewniki nie ſpuſzcżáć/ bo ći miáſto ſtrożey przycżyną ſzkody bywaią GostGosp 12.
MM