![[zaloguj się]](/static/img/icons/lock.55d5b47a78d5.png "Zaloguj się"){kind=icon}
![[Słownik Polszczyzny XVI wieku]](/static/img/spxvi-logo.9e6c364a84ff.png){kind=logo}
![[Szukaj]](/static/img/icons/magnifier-left.03d386f15d93.png){kind=icon}
| « Poprzednie hasło: [GARMISTRZ] | Następne hasło: GARNĄCY SIĘ » |
![[pdf]](/static/img/icons/document-pdf-text.783deef3e87f.png "Pobierz artykuł hasłowy w formacie PDF"){kind=icon}
GARNĄCY (2) part praes act
a jasne.
Fleksja
| sg | ||
|---|---|---|
| m | N | garnący |
| pl | ||
|---|---|---|
| G | garnących | |
sg m N garnący (1). ◊ pl G garnących (1).
Sł stp, Cn, Linde brak.
Zbierający zachłannie, gromadzący dla własnej korzyści (2):
garnący co (1): A też chlubić ſię wolnośćiámi cżáſu poſpolitey wſzytkim nędze/ chytrych to ludźi rzecż ieſt/ á wſzytko ná ſwoy pożytek gárnących [ad suam utilitatem conferentium] ModrzBaz 125v.
Wyrażenie: »k sobie garnący« (1): Trahax ‒ Kſobie garnaci, łakomiecz. Calep 1077a.
Cf GARNĄĆ
HG