[zaloguj się]
[pdf]

GARNCOWY (3) ai

garncowy (3), [garcowy].

a oraz o jasne.

Fleksja
sg
mNgarncowy fNgarncowå
pl
N m pers garncowi

sg m N garncowy (1). ◊ f N garncowå (2). ◊ [pl N m pers garncowi.]

Sł stp, Cn notuje, Linde XVI w.

Przymiotnik od „garniec” (3):
a. Przymiotnik od „garniec” ‘naczynie’; ollaris Mącz; congialis, congiarius Cn (2): Ollaris, Gárncowy/ co ku gárncowi należy. Mącz 262d, 271b.
[Wyrażenie: »skorupa garcowa«: Widzielim górę barzo wielką; [...] a ona góra [z] skorup garcowych. RywKsięgi 227.]
[Przen:
Wyrażenie: »przyjaciel garncowy« = lubiący zjeść na cudzy koszt: Zaſyę przyiaciele kuchenni abo gárnczowi [...] wſzyćkiego ſye dla brzuchow ſwych rádzi podeymą/ y wſſycko wyętz chwalą LorichKosz 47 (Linde).]
b. Przymiotnik od „garniec” ‘miara’ (1): Cyathus (ciathus) corczak; cyathus, parvus cyphus ad bibendum, konew garnczova, et est tertia pars sextarii BartBydg 28.

Cf DWUGARNCOWY, PUŁGARNCOWY

HG, KO