[zaloguj się]
[pdf]

GARSTKA (5) sb f

garstka (4), garztka (1); garstka FalZioł, Mącz, RejPos, RejZwierc; garztka Leop.

Pierwsze a pochylone, końcowe jasne.

Fleksja
sg
N gårstka
G gårstki
A gårstkę

sg N gårstka (2). ◊ G gårstki (1). ◊ A gårstkę (2).

Sł stp, Cn notuje, Linde XVII – XVIII w.

Dem. od „garść”:
1. Dłoń złożona umożliwiająca zaczerpnięcie, uchwycenie czegoś; pugillus Mącz, Cn (1): Pugillus, Piąſtká albo garſtká. Mącz 330c.
2. Tyle, ile się w garstce zmieści (2):
Przysłowie: Lepſſa ieſt garztká z odpocżynieniem [Melior est pugillus cum requie] niżli pełno obyedwie ręce z pracą Leop Eccle 4/6.
Wyrażenie: »poł garstki« (1): Wezmi wierzchow piołynowich poł garſtzi: kwiatkow Centurzyiey/ y kwiatſtołkowych [...] każdego poł garſtki FalZioł I 1b.
3. Niewielka ilość [czego] (2): Iáko oney niewieſcie Sáreptáńſkiey która mu plácek vpiekłá/ będąc w wielkim głodzie [...] nie máiącz iedno iednę garſtkę mąki á drugą oleiu/ iáko był ono pudło z mąką y onę bánię oleiu vbo- gáćił RejZwierc 125.
Wyrażenie przyimkowe: »z garstkę« (1): Powiedziáłá mu/ iż żywie pan bog że nie mam iedno kąſzeżek oleiu á zgarſtkę mąki w domu ſwoim RejPos 81v.

HG