Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: [GĘBIASTY]

Następne hasło: GĘBKA »

GĘBIATY (1) ai

Fleksja

N sg f gębiatå.

Sł stp, Cn brak, Linde XVII w.

Znaczenia

Przymiotnik od „gęba” ‘jama ustna (jako miejsce, gdzie się znajdują narządy mowy)’; dużo mówiący, pyskaty

Przymiotnik od „gęba” ‘jama ustna (jako miejsce, gdzie się znajdują narządy mowy)’; dużo mówiący, pyskaty: Trzećia [żona] bywa gębiáta/ ktorey ieśli nie da/ To mu ſzpetnie náłáie/ to nań ćięſzko biáda. ZbylPrzyg A4.

Cf GĘBATY