[zaloguj się]
[pdf]

GĘBATY (3) ai

a jasne.

Fleksja
sg
mNgębaty
Vgębaty
pl
N subst gębat(e)

sg m N gębaty (1). ◊ V gębaty (1). ◊ pl N subst gębat(e) (1).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVI (dwa z tych samych przykładów) – XVIII w.

Przymiotnik od „gęba”:
1. Mający wielkie usta lub twarz; bucculentus, buccis fluentibus Cn (1): Dyabli ten kárzeł gárbáty/ Szpátny/ cżarny/ y gębáty. BierEz Bv.
2. Głośno mówiący, wrzaskliwy; dicaculus, garrulus Cn (2): Tu kiedy krzyknieſz/ ſłyſzą trzy powiáty/ Fliśie gębáty. KlonFlis G.
W przen (1): Idą ſroki świegotne/ y gębáte wrony KmitaSpit A4.

Cf GĘBA, GĘBAL, [GĘBIASTY], GĘBIATY

HG