[zaloguj się]
[pdf]

GĘGAĆ (7) vb impf

gęgać (5), gągać (1), gęgać a. gągać (1); gęgać Mącz (4), Calep; gągać RejZwierc.

Fleksja
inf gęgać
indicativus
praes
sg pl
1 gęgåm
3 gągają

inf gęgać (4). ◊ praes 1 sg gęgåm (2); -åm (1), -(a)m (1). ◊ 3 pl gągają (1).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVII – XVIII w. s.v. gęgnąć.

O głosie wydawanym przez gęsi; gingrire, glaeitare a. gracitare Mącz, Calep, Cn; rugire BartBydg (7): Rugire, aucarum, gągacz BartBydg 257; Calep 456a.
Fraza: »gąska gąga« (1); Ano młode maſłká ſyrecżki náſtáną/ iayká ſwieże/ áno kurki gmerzą/ áno gąſki gągáią RejZwierc 109.
Zwrot: »gęgać jako(by) gęś« (3): Gingrio, gingrire, Gęgáć yákoby gęś. Mącz 146a, 146a; Calep 456b.
Przen: Mówić bez sensu (1):
Szereg: »brzedzic albo gęgać« (1): Rudere etiam abusive de leonibus et hominibus dicitur, Ryczeć/ brzedźić álbo gęgáć. Mącz 359d.

Formacje współrdzenne: gęgnać; gęgnąć; zagągać.

Cf GĘGANIE

AL