[zaloguj się]
[pdf]

AKCENT (11) sb m

Zawsze acc-.

a jasne (w tym raz pisane dużą literą i 3 razy nie kreskowane), e jasne.

Fleksja
sg pl
N akcenty
G akcentu akcentów
D akcentowi
I akcentem akcentami

sg G akcentu (1). ◊ D akcentowi (1). ◊ I akcentem (5). ◊ pl N akcenty (1). ◊ G akcentów (1). ◊ I akcentami (2).

Sł stp, Cn brak, Linde XVIII w.

1. jęz. Znaczek diakrytyczny w postaci kreski [accentus ‒ nota [= znak] do wymówienia każdego słowa Calep] (10): iednè [słowa] áſpirátiámi, drugie áccentámi y to róznemi, trzećié punktámi, álbo kréſkámi, czwarté diphtongámi [Grekowie i Łacinnicy] znáczyli JanNKar C3; Ma też [włoski język] o dwoie, iedno bez áccentu, iako [!] l' ordine, le parole etc: drugiè z áccentem, iáko peró, farò JanNKar C4; Accentów vżywa przy tym [francuski język] nie máło, y Apoſtrophum JanNKar C4v; Bo ieſliż /ć/ z áccentem /ś/ z áccentem, tákże y /ż/ z punktem ná wiérzchu miąſzym, ważnè, y nie idźie nam więcéy, ieno o thon litery onéy, áby ſie łáćińſkié /c/ w polſkié odmięniło JanNKar E2v, C3v, C4 [2 r.].
Szereg: »akcent albo kreska«: Inſzé accenty álbo krèſki, gdźie ich dwie álbo trzy po ſobie, áby tylko oſtátnia byłá znáczona vchodząc krèſek wiele JanNKar F3v.
2. Wzdłużanie samogłosek w wyrazie [accentus, tonus, voculatio – ton albo intonowanie, to jest śpiewanie sylab w wierszach Mącz 2a] (1): ći [Czechowie] hnet kſtałtowniey/ ochędożniey/ ozdobniey/ záchowuiąc iákieś przewłacżánie w ſłowiech podobne Láćińſkiemu accentowi/ mowić pocżęli. GórnDworz F5.

Synonimy: 1. kreska; 2. intonowanie.

KK