[zaloguj się]
[pdf]

GLAN (5) sb m

glan (4), glajn (1); glan FalZioł, RejWiz9 SienLek, RejPos; glajn Strum.

a pochylone.

Fleksja
sg pl
N glån
G glånu
I glåjny
L glånie

sg N glån (2). ◊ G glånu (1). ◊ L glånie (1). ◊ pl I glåjny (1).

Sł stp (aneks) notuje, Cn brak, Linde XVI (dwa z tych samych przykładów) – XVII w.

Gęsta, śliska zawiesina w wodzie lub innym płynie; śluz, maź (5): Też glan z ielit wieprzowych ſkrobány/ álbo z żołądká/ gdy go wchuſtkę záwinie/ á ná ząb bolący przyłoży ćiepło/ [...] wynidźie s niego bol SienLek 78; Strum N4v.

W porównaniu (1): [woda] A iż ieſt w káżdym morzu plugáwa á ſłona/ Gęſta/ przykrą/ przemierzła/ iáko glan zyelona. RejWiz 146.

Szereg: »glan albo śliskość« (1): PVrpuri ſą małżowie, morzkie [...] Kthore ſie na wioſnę zbiegaią ku tarciu/ á gdy ſie trą, tedy wodę ſwoiemi ſlinami po ſlinią [...] mieſzkáią pięć dzieſiąth dni przez wody w ſwogim glanie, álbo ſliſkoſci FalZioł IV 38c.
W przen (1): iáko Ewányeliſtá piſze [...] z onego plugáwego glanu pirwſzych łowow ſwoich wypłokáli ſieći ſwoie/ á dopirko [...] wielki obłow vcżynili Pánu ſwoiemu RejPos 176v.

Synonimy: śliskość, śluz.

AL