[zaloguj się]
[pdf]

GŁOWACZ (8) sb m

o jasne, a pochylone.

Fleksja
sg
N głowåcz
G Głowåcza
D głowåczowi

sg N głowåcz (5). ◊ G Głowåcza (2). ◊ D głowåczowi (1).

Sł stp, Cn notuje, Linde XVII ‒ XVIII w.

1. Coś mającego głowę (1): Capitatus ‒ Głowącz. Calep 163b.
2. bot. Centaurea Cyanus L. (Rost); chaber (2): Castanicus, glovacz, herba BartBydg 23b; TO ziele [herba fulonum] [...] ma [..,] głowki y ſiemię podobne głowacżowi/ Ale mnieyſze y cieńſze głowki ſą. FalZioł I 64c.
3. Gatunek ryby; mugil, mugilis, squalus Cn [quattuor genera mugilum ponit Rondelet.: 1. capito, cephalus, 2. cestreus, 3. chelon, labeo, labrus, 4. bacchus, banchus, mucco, myxon Cn] (1): Cephalus — Głowącz. Calep 181a.
4. n-pers (4):
Zestawienie (4): Tám zábići s Polakow/ Spytko z Melſztyná [...] Głowacż Ian/ Boguſzá/ y inych wiele. BielKron 382v, 388; SarnStat 899, 1082.

Synonimy: 2. bławat, modrak.

KW