Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: 1. AKTOR

Następne hasło: [AKTORATUS] »

2. AKTOR (9) sb m

aktor (7) [w znacz. 1.], jaktor (2) [w znacz. 2.]; aktor FalZioł (7); jaktor BielSat [idem BielRozm].

a jasne (tak 1. AKTOR); o prawdopodobnie jasne.

Fleksja

	sg
N	aktor
V	jaktorze

sg N aktor (6). ◊ V jaktorze (2).

Sł stp, Cn, Linde brak.

Znaczenia

1. Może autor; tutaj w funkcji nazwy osobowej na oznaczenie autora „Ksiąg o rzeczach przyrodzonych" (Alberta Wielkiego?) (7)
2. Może na określenie handlarza, pomnażającego (oszukańczo) swoje dochody (2)

1. Może autor; tutaj w funkcji nazwy osobowej na oznaczenie autora „Ksiąg o rzeczach przyrodzonych" (Alberta Wielkiego?) (7): To piſze Plin. y Acto. w kxięgach o rzecżach przyrodzonych FalZioł IV 30a [cf Piſze Woyciech wielki w kxięgach o rzecżach przyrodzonych FalZioł IV 30c]; ACtor piſze o tich ribach iże Gardus ieſth riba rzecżna FalZioł IV 35d, 14c, 31c, 33c, 36d, 40a.

2. Może na określenie handlarza, pomnażającego (oszukańczo) swoje dochody [auctor ‒ pomnożyciel, auctarium – kiedy jeden przed drugiem kupując podwyższa, albo naddaje więcej nad drugiego, alias podkupowaniec Mącz 20b] (2): Przeda[w]ayże iáko chceſz Włoſzku y Niemczyku [...] Przedaway też IáktorzeWeneckie Tkánice [...] Przeday Száfran mieſzány á rzecz iż Moráwſki [...] Przeday drogo Złotogłow BielSat B3 [idem] BielRozm 11.

Cf AUTOR