[zaloguj się]
[pdf]

GNIEWLIWOŚĆ (6) sb f

e prawdopodobnie jasne (tak w gniewliwy); o jasne.

Fleksja
sg
N gniewliwość
D gniewliwości
A gniewliwość
I gniewliwością

sg N gniewliwość (2). ◊ D gniewliwości (2). ◊ A gniewliwość (1). ◊ I gniewliwością (1).

Sł stp brak, Cn s.v. gniew, Linde XVIII w.; poza tym XVII w. (z Cn) s.v. gniew.

1. Skłonność do gniewu, złośliwość (1):
Zwrot: »ukazywać gniewliwość« (1): á im wietſza w nim [nosie] będzie oſtroſć, Tim więtſzą vkazuie gniewliwoſć iakoby oſſa. GlabGad N8.
2. Rozgniewanie (4): Abowiem według drew ták ogień gora: á według mocy cżłowiecżey/ ták gniewliwość będzie iego Leop Eccli 28/12.
Zwroty: »ku gniewliwości poruszyć, pobudzić« = ad iracundiam provocare Vulg (1 : 1): Co ieſli niezechcećie/ á mnie ku gniewliwośći poruſſyćie/ miecż was pożrze Leop Is 1/20; Iákoby ſtrożowie rol ſtáli ſie nád nią w okrąg: iż mię ku gniewliwośći pobudzili/ mowi Pan Leop Ier 4/17.

»rozgniewać się gniewliwością« (1): Rozgniewał ſie Pan ná wáſſe oyce gniewliwośćią [Iratus est ... iracundia]. Leop Zach 1/2.

*** Bez wystarczającego kontekstu (1): Iracundia ‒ Gniewliwoſc. Calep 562b.

Cf GNIEW, GNIEWANIE, GNIEWANIE SIĘ, GNIEWIWOŚĆ, GNIEWNOĆ

MM