[zaloguj się]
[pdf]

GNIJĄCY (16) part praes act

Fleksja
sg
m Ggnijąc(e)go f G
Agnijący Agnijącą
pl
N subst gnijąc(e)
A subst gnijąc(e)

sg m G gnijąc(e)go (1). ◊ A gnijący (1). ◊ f A gnijącą (1). ◊ pl N subst gnijąc(e) (1). ◊ A subst gnijąc(e) (12).

Sł stp: niegnijący s.v. gnić, Cn notuje, Linde brak.

1. Ulegający procesowi rozkładu; tu o procesie chorobowym ciała żywego; jątrzący się; putrescens Cn (15): Theż korzenie Pięćperſtczowe na proch ſtarte, átego prochu przikładać na wrzody gnijącze/ goij wyſuſzaiącz. FalZioł I 102d; Wrzody ktore zową Cancer ſą barzo gniiącze FalZioł II 3c, *5f, I 69b, 102d, II 3c, 5a (11); SienLek 93v.

W charakterystycznych połączeniach: gnijący(-a, -e) członek, noga (2), płuca, rana (4), ręka (2), sadzel, wrzod (7).

Szeregi: »płynący i gnijący« (1): Też proch korzenia tegoż ziela ieſt dobry na rany płynącze y gniiącze FalZioł I 15d.

»gnijący a smrodliwy« (2): Rany gnijącze á ſmrodliwe lecży. FalZioł ‡ ‡ 2f, V 101.

2. Próchniejący (1):
W przen (1): Nie máſz ktoby popráwił domu gnijącego GrabowSet L2.

Cf GNIĆ

MM