[zaloguj się]
[pdf]

GODOWNY (4) ai

Oba o prawdopodobnie jasne (tak w godownik).

Fleksja
sg
m Ggodown(e)go f Ggodown(e)j
I Igodowną

sg m G godown(e)go (1). ◊ f G godown(e)j (2). ◊ I godowną (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVI – XVII w.

Przymiotnik od „gody ” ‘uczta, uczta weselna, wesele’ (4): A do domu godownego [domum convivii] nie wchodź/ byś miał ſnimi ſiedzieć/ y ieść/ y pić. Leop Ier 16/8.
Przen (3):
Wyrażenie: »szata godowna« = brak grzechu, cnoty chrześcijańskie [szyk 2 : 1] (3): LatHar 396; Przez odzienie weſela/ ieſtći miłość á dobre vczynki. Ten tedy wchodzi ná gody/ ále bez ſzáty godowney; ktory będąc w kośćiele wiárę ma/ lecz miłośći nie ma. WujNT 92; SkarKazSej 672a.

Synonim: weselny.

Cf 2. GODNY, GODOWY

HG