[zaloguj się]
[pdf]

ALBOĆ (58) pt i cn

pt (43), cn (15).

alboć (39), aboć (19); alboć OpecŻyw (2), RejPs (2), RejJóz (8), RejRozm, RejWiz (3), RejZwierz, OrzQuin, LeovPrzep, RejPos (2), RejZwierc (3), KochFr, BielSen, PudłFr, GrabSet; aboć RejRozpr, HistLan, CzechRozm (2), SkarŻyw, MWilkHist, CzechEp, GórnRozm, WujNT (5), CiekPotr, RybWit; alboć : aboć BierEz (4 : 2), RejKup (6 : 2), RejFig (1 : 1).

Samogłoski jasne.

Sł stp, Cn notuje, Linde brak.

1. Spójnik określa stosunek rozłączny między składnikami zdania i zdaniami (15): Więcej ſie ten lud kocha w błaźniech/ álboć ślepy. BielSen 9.

Połączenia: »alboć ... alboć« (4): álboć ći nic niewiedzą obogu álboć przepomnieli/ iż iem to nieprzyſluſſe/ áby ták zdrapáli miedzy ſobą nędzne ſerce moie RejPs 79v; Alboć miłoſcz alboć fraſunk/ czos ſie iey w głowie kręći RejJóz C5, N6v; WujNT 293.

»alboć ... albo« (2): RejJóz M7v; rzekł: áboć Bogowie im ſwoię moc vkazáli ábo cżáry máią iákie. SkarŻyw 532.

»albo ... alboć... albo«: Albo ſię gniewa iż ſepcze [...] Alboć ſię tych drugych wſtydzy [...]. Albo podobno być muſy Iż też nieboraka kuſy. On zuphalecz RejKup h4v.

»alboć ... alboć też«: Alboć mu ociecz vmarł alboć też bracią miał RejJóz M7v.

»alboć ... albo też«: Aboć dyabeł przymuſzon był mocą obecnośći Páwłowey/ áby wyznał prawdę: ábo też [...] wyznał prawdę/ áby mu ná potym więcey wierzyli WujNT 467.

2. Partykuła (43)
a. Pytajna o odcieniu znaczeniowym wyrażającym przypuszczenie ‘czyż’ (37): Ná ſwoię pychę nárzekał/ Alboćiem ia był oſzálał. BierEz S3v, I, L2v, L4v, S; OpecŻyw 33; MIły Woyćie coż ſie dzieie Aboć ſie ten kxiądz z nas ſmieie. RejRozpr A2v; RejJóz B3; RejRozm 398; A boć na mie przeſtepny rok Skąd czo poczne zewſąd kłopot. RejKup I, 15v, m7v, v6v, x7v; Ow domá konwie zbiera vzdy mu pobráli/ Alboć mi tákie goście dyabli byli dáli. RejWiz 73v, 16v, 41; RejFig Aa8, Ee3v; LeovPrzep G3v; RejPos 257v [2r.]; Cżęſto ktoby był ſłuchał ſnadź bywáło tego/ Aboć dyabeł wziąć nie chce dziádá przemierzłego. HistLan B4; iáko ow co gdy mu ſie co nietrefnego trefi/ tedy wſzytko dyabłom przycżytha/ powiedáiąc: Alboć mię tu byli dyabli ná ten cżás przynieſli/ álboć to dyabli na mię przepuśćili. RejZwierc 139v [3 r.]; CzechRozm 44v; CzechEp 59; MWilkHist E4; KochFr 16; GórnRozm E3v; PudłFr 13; GrabowSet Q4v Mowili tedy vczniowie miedzy ſobą: Aboć mu kto ieść przynioſł? WujNT Ioan 4/33, 8/22; CiekPotr 50; RybWit Cv.
b. Wyraża przypuszczenie, możliwość ‘chyba’, raczej, ‘widocznie’ (6): OpecŻyw 75; Aleć mu thu ſnać zaſie być Aboć był zabieżał gdies pyć. RejKup n8, p6v; A ſnadź by Anyoł mowił wſzytkoby zgánili/ Alboć ſie tych wykrętow v dyabła vcżyli. RejZwierz 109v; Alboć móy żak tobie mię wydał: boć to co ty mówiſz/ ná moich ſexterniéch przyſzłégo moiégo Kazánia ieſt OrzQuin Aa4v; CzechRozm 44v.

AK