[zaloguj się]
[pdf]

GOLIĆ SIĘ (5) vb impf

się (3), sie (2).

o prawdopodobnie jasne (tak w golić).

Fleksja
inf golić się
indicativus
praes
sg pl
2 golicie się
3 goli się golą się
praet
sg
3 m golił się

inf golić się (1). ◊ praes 3 sg goli się (1). ◊ 2 pl golicie się (1). ◊ 3 pl golą się (1). ◊ praet 3 sg m golił się (1).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde bez cytatu.

Usuwać sobie owłosienie brzytwą, być ogolonym; tonderi Vulg; radi Cn (5): Thatharowie wloſzaczy [...] machomethowey wiary nie trzymaią, nie golą ſie też iako ini tatarowie MiechGlab 25; KrowObr 145v; ZARTY Ná Martoná co ſię wſzyſtko golił. NIe ták wiele ochędoſtwo/ Iáko śiwych włoſow mnoſtwo. Ma Martoná w tey niewoli/ Ze ſię ná kożdy dźień goli. CzahTr Lv.
Szereg: »strzyc się abo golić« (1): Lecz ieſli ſromotá niewieśćie ſtrzydz ſię ábo golić [tonderi aut decalvari]: niechże nákrywa głowę ſwoię WujNT 1.Cor 11/6.

Formacje współrdzenne: ogolić się; gołocić się, zgołocić się.

ZZa