[zaloguj się]

GOŁOCIĆ (1) vb impf

Fleksja

3 pl praes gołocą.

stp brak, Cn notuje, Linde XVIII w.

Pozbawiać czegoś, opróżniać; nudare, privare, spoliare Cn [co]: Ia drugi raz nie nátrę ná takié weſelé/ Ná którym mi gołocą vbogą kálétę: Bo dźiś człek bárzo tani/ gdy ſtráci monétę. PudłFr 38.

Formacje współrdzenne cf GOLIĆ.

ZZa