[zaloguj się]
[pdf]

GONIĄCY (12) part praes act

-ó- OrzQuin (2), -o- (1) Mącz.

Fleksja
sg
mNgóniący
DGóniącemu
Agóniąc(e)go
IGóniącym
pl
G góniących
D góniącym
A m pers góniąc(e), góniących
I m góniącymi

sg m N góniący (2). ◊ D Góniącemu (1). ◊ A góniąc(e)go (1). ◊ I Góniącym (1). ◊ pl G góniących (2). ◊ D góniącym (1). ◊ A m pers góniąc(e) (2) BielSpr, Modrz, góniących (1) StryjKron. ◊ I m góniącymi (1).

Sł stp s.v. gonić, Cn brak, Linde bez cytatu s.v. gonić.

1. Biegnący za kimś, by go ująć lub stoczyć bitwę; ścigający, tropiący; prześladujący; persequens Mącz, Modrz; insequens Modrz (8): A goſpodarz onego domu/ okázuiąc ſye być iego przyiaćielem/ przyiął by go w dom ſwoy/ potym drzwi po nim zámknął/ á okno mu otworzył/ ktorym by vćiekł/ A goniących by nieprzyiaćieli w dom niepuſćił GroicPorz mm3v; Mącz 386a; á ſam ſię z ſwoimi ná Niemcow goniących w ciáſnym mieyſcu záſádził StryjKron 492, 390.
a. W funkcji rzeczownika; persecutor Modrz (4): BielSpr 27; y prośił ich nieborak o pomoc/ żeby go záchowáli/ á od gwałtu goniących obronili. ModrzBaz 31; Iáko gdy kto kogo goni/ á do tákiego iy mieyſcá zápędźi z ktorego by inácżey vść niemogł chybáby zábił goniącego ModrzBaz 78v, 112v.
2. Biorący udział w zawodach, w turnieju, zawodnik (1): Brabeutae ‒ Sądcy nad goniącimy klobie. Calep 137b.
3. Usilnie starający się o coś, dążący do czegoś [na co] (1): Quaestuarius ‒ Naziskgomaczi [lege: na zysk goniący]. Calep 884b.
4. n-pers (celowe przekręcenie nazwiska Piotra z Goniądza) (2): Sárnicki takież/ Zydowſką Wiárę Grzegorzowi y Góniącemu zádáie OrzQuin V3v, V3.

Synonim: 1. przenaśladujący.

Cf [GONICIEL], GONIĆ

ZZa