[zaloguj się]
[pdf]

ALCHIMISTA (8) sb m

alchimista a. alchymista.

Pisane dużą literą 4 r.; oba a jasne.

Fleksja
sg pl
N alchimista alchimistowie
D alchimiście
inne pl N (lat) - alchimiste

sg N alchimista (4). ◊ D alchimiście (1). ◊ pl N alchimistowie (2). ◊ (lat) pl N alchimiste (1).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVIII w.

Człowiek zajmujący się alchemią, alchemik; chymista Mącz; alchimista, chimicus, chimista, chimisticae facultatis magister Cn (8): Ten kamień [magnezję] alchimiſtowie dobrze znaią. FalZioł IV 56c; Bo nalepſzy [brant] gdy ſie ſam/ pięknie poleruie/ Lepiey niż Alchimiſtá/ gdy gi przyfárbuie. RejZwierz 84v; Et Chymistae a Hermolao vocantur. Którzi ſie tym rzemiesłem [alchemią] obchodzą, Vulgo, Alchimiſtá. Mącz 7a; RejZwierc 97v; Naprzod pijánice/ gámraći/ myſłiwcy/ s ptáki/ Alchimiſte/ y ći wſzyſcy ktorzy ſie lekkiemi rzecżámi obieráią/ ći ſie nie godzą [ku sprawie wojennej] BielSpr 2v.
W przen (3): Więc gdzieby ſie náydowáli tácy Alchimiſtowie ludzi/ iáko ſie náyduią cżerwonych złotych/ mógł by to kto rozumieć/ żeś w. m. fáłſzywy GórnDworz Q6; iż to [obżarstwo a opilstwo] ieſt práwy álchimiſtá ná ukrocenie tego ſláchetnego klenotu żywotá cżłowiecżego. RejZwierc 157v, 231v.

WG