GORNO (1) av
Pierwsze o pochylone, końcowe jasne.
Sł stp brak, Cn s.v. dołem: nie gorno, Linde XVII – XVIII w.
Wyniośle, dumnie, z wysoka: Lecz mówiłám chcąc ná nim to práwie wymęczyć Górno/ ktemu z furią/ zkąd ſie pocżął ſmęćić. GosłCast 50.
Synonimy cf GORNIE
Cf GORNIE
ZCh