[zaloguj się]

GOTOWIĆ (1) vb impf

Fleksja

inf gotowić.

stp, Cn brak, Linde XVII w.

Czynić zdatnym do użytku [komu czego]: gdy mi to Pan moy iſtotnie obieczał á záſlubił/ iż mi iuż ſzedł gotowić tego domu wiecżnego moiego RejPos 293v.

Synonim: sposobić.

Formacje współrdzenne cf GOTOWAĆ.

KW