[zaloguj się]
[pdf]

GRACA (7) sb f

Pierwsze a jasne, końcowe prawdopodobnie jasne (tak Cn).

Fleksja
sg pl
N graca
A gracę grace
I gracą

sg N graca (3). ◊ A gracę (1). ◊ I gracą (2). ◊ pl A grace (1).

Sł stp, Cn notuje, Linde XVI ‒ XVII (z Cn) i XIX w.

Narzędzie do kopania, siekania; rodzaj motyki; runco BartBydg, Cn; marra Calep, Cn; bipalium Calep; ligo, rutrum, sarculum, scapane, scaphium Cn (7): Runco, instrumentum, quo herbae evelluntur et vepres secantur, gracza BartBydg 134; Calep 131b, 640b.
Szereg: »(rydel), motyka i graca« [szyk 3 : 1] (4): A Iezus zeymie kapę/ y chorągiew ſchowa/ á wdźieie na álbę ogrodnicże odźienie y weźmie rydel/ motykę/ y grácę. MWilkHist H2v, H3v [2 r.]; Porzuććie też ná ten cżás gráce y motyki BielRozm 9v.

Synonimy: motyka, rydel.

AL