[zaloguj się]
[pdf]

GRODZANIN (2) sb m

grodzanin (2), [grodzianin].

o prawdopodobnie jasne (tak w grod); a jasne.

Fleksja
sg pl
N grodzianin grodzanie
G grodziån, grodzan(o)w
D grodzan(o)m

[sg N grodzianin], ◊ pl N grodzanie (2). ◊ [G grodziån, grodzan(o)w. ◊ D grodzan(o)m.]

Sł stp, Cn brak, Linde XVI w.

Mieszkaniec grodu, twierdzy, warowni (2): Przykazuiącz gdyż iuż kxiążę zabithe było: aby im zamek otworzono/ ktorym Grodzanie ſluſznie odpowiedzieli iż za iedno kxiążę mieli więczey kxiążąt ſinow iego MiechGlab 14; [á wyrozumiawſzy Dowmant/ iż ſie niemogł obronić/ prośił Grodzian Vćianſkich poddánych ſwoich/ áby niepodáwali Zamku/ pokiby on przyſzedł pomocą im ná odſiecz StryjKron 359 (Linde); grodźiánin/ Castelli alicuius incola, inquilinus castrensis Volck Ggga.]
Szereg: »mieszczanin i grodzanin« (1): Mieſzcżánie y grodzánie ktorzy w oblężeniu byli wiele rzecży doſtáli Tureckich pod mury BielKron 248.
a. [Członek czeladzi zamkowej: Czeladź zamkowa Podstarości [...] Grodzanów 6, na swych koniach służą, płacą jem per fl. 8 [...] Pisarzowi [...] Burgrabi LustrPom, 28, 79, 206, 207, 210, 213.
Szereg: »grodzanin i drab« : Tamże w tem przygródku jest chłodnik [...] ku letniemu siedzeniu grodzanom i drabom LustrPom 209.]

Synonim: mieszczanin.

MM