[zaloguj się]
[pdf]

GROMICIEL (1) sb m

Fleksja

N sg gr(o)mici(e)l.

Sł stp, Cn brak, Linde XVIII w.

Pokonujący w boju, zadający klęskę komuś, pogromca: Zygmunt to ſtáry: ten iáko krol práwy Lechom poddánym był ná wſzem łáſkáwym. [...] Moſkwy, Wołochow, y Tátárow brzydkich. Gromićiel męzny: inſze przećiwniki, Poczynił Polſcze wieczne, hołdowniki. KlonKr F2.

Cf GROMCA

ZZa