[zaloguj się]
[pdf]

GRONOSTAJ (9) sb m

gronostaj (9), (rus.) [hornostaj (Linde).]

Oba o prawdopodobnie jasne (tak Cn); gronoståj, gronostaj-.

Fleksja
sg pl
N gronoståj gronostaje
G Gronostaja hornostaj(o)w

sg N gronoståj (7). ◊ G Gronostaja (1). ◊ pl N gronostaje (1). ◊ [G hornostaj(o)w.]

Sł stp, Cn notuje, Linde XVI – XVIII w.

1. zool. Putorius ermineus Owen. (Rost); ssak z rodziny kunowatych; viverra Murm, Mymer1, BartBydg; furo, furunculus, migale BartBydg; mustela alba a. Alpina Cn (8): Murm 40; Mymer1 27v; Migale, animal, gronostay BartBydg 90b, 62, 171b; Tamci łoże vflane [!] Na nim leży pan z panią Miedzy nimi gronostay Niebyłci to gronoſtay Ale to był kraſny ſyn LudWieś A2v; Chocz mię widziſz tak lichego Biezącz prze demną bi Turczi Gronoſtaie miſſi ſzczurczi RejRozm 397.
a. [Futro gronostaja: Pſkowiánie [...] hołd mu ná káżdy rok poſtąpili płáćić [...] wſzelkich futer y ſkor źwierzęcych káżdego zoſobná po pułſoroká/ zwłaſczá Wilkow/ Niedźwiedzi/ Ryſiow/ Liſſow/ etc. á Kun/ Soboli/ Biełek/ Hornoſtáiow/ etc. po ſoroku. StryjKron 544 (Linde).]
2. n-pers (1): Item powyada yſch yan Rzepeczky ſzlyoſzarczik yey wzyall okolo dzyewyaczi wyardunk kthore myala ſkradzyezey okrom 20 groſſi kthore od wuya ſwoyego gronoſtaya myala LibMal 1546/116v.

ZZa