Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: GRUCHNĄĆ

Następne hasło: GRUCHOT »

GRUCHNIENIE (2) sb n

Pierwsze e jasne, końcowe pochylone.

Fleksja

sg N gruchnienié (1). ◊ [G gruchnieniå.] ◊ I gruchnieniém (1).

Sł stp, Cn brak, Linde bez cytatu w innym znaczeniu oraz XVIII w. s.v. gruchnąć w innym znaczeniu.

Znaczenia

1. Upadek; tu przen: nieszczęście, katastrofa (2): Ták ćiężkié ieſt gruchnienié ſyná mégo domu GórnTroas 51.

Zwrot: »upaść gruchnieniem« (1): oto hnet mym chceniém/ Syn/ y mąż miły/ iedném vpádną gruchnieniém. GórnTroas 48.

2. [Stuk, chrzęst, odgłos uderzania: Broń niebieſką poználi y Bogá ſámego Wódzowie/ y z gruchnienia w ſáydaku ſtrzał iego VergKoch 266.]