![[zaloguj się]](/static/img/icons/lock.png "Zaloguj się"){kind=icon}
![[SŁOWNIK POLSZCZYZNY XVI WIEKU]](/static/img/spxvi-logo.jpg){kind=logo}
| « Poprzednie hasło: GRUNTOWNY | Następne hasło: GRUSKA » |
![[pdf]](/static/img/icons/document-pdf-text.png "Pobierz artykuł hasłowy w formacie PDF"){kind=icon}
GRUNTOWY (3) ai
o prawdopodobnie jasne.
Fleksja
| sg | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| m | N | gruntowy | f | N | gruntow(a) |
| pl | ||
|---|---|---|
| I | m | gruntow(e)mi |
sg m N gruntowy (1). ◊ f N gruntow(a) (1). ◊ pl I m gruntow(e)mi (1).
Sł stp, Cn brak, Linde XVIII w.
Znaczenia
- 1. Związany z własnością ziemską (1)
- 2. Właściwy, nie pozomy (1)
- 3. Dobry, słuszny (1)
1. Związany z własnością ziemską (1): ktoriſz to napisany Lias kupil od niego dom ze wszitkimi grunthowemi przipadki Morgiem Kawliem, łąkami etc. ZapKościer 1581/21.
2. Właściwy, nie pozomy (1): Z niékthorymi párchámi śierć ſye puſzcza/ á to bywa práwy grunthowy párch SienLek 181.
3. Dobry, słuszny (1): ktorą rada gdi yey m. od nych vſliszjcz obaczicz bedzie raczila yeſly rzecz gruntowa abo yeſly doſtateczna bedzie a yeſly ze tesz vprzeymie chcziecz bedą tego po yey m. na czo radzą LibLeg 11/42v.
Cf GRUNTOWNY, NIEGRUNTOWY
KW