[zaloguj się]
[pdf]

GRUSZT (4) sb m

gruszt (4), [grust].

Fleksja

A sg gruszt (4).

Sł stp, Cn brak, Linde XVI w. (trzy z tych samych przykładów).

Prawdopodobnie niewielki drążek drewniany umieszczony na łuku, służący do podpierania, umocowania strzały (z niem. Gerüst) (4): [equus et arma kopynniczi cum grust. UstWojsk 1528 nr 10.]
W przen (4):
Zwrot: »na gruszt założyć« [szyk zmienny] (4): Ták ſwawola ſwe drzewo ná gruſzt záłożyłá/ Trudno ſie iey obronić by nas nie złomiłá. RejWiz 101v, 102v; Y rozumiał temu Pan/ iż ten hárcownik á ten ſprzećiwnik náſz ſtąd miał napirwey ná gruſzth záłożyć/ á ſtąd nędznego cżłeká naprzod pokuśić. RejPos 71; RejZwierc 56.

ZCh