Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: [HANŚLAK]

Następne hasło: [HANTABKA] »

[HANTABA sb

hantaba, antaba f, hanthab m.

Teksty nie oznaczają pochyleń; prawdopodobnie drugie i końcowe a jasne (tak Cn).

Fleksja

	sg	pl	du
N	hantaba, hanthab
A		hantaby	hantabie

sg N hantaba, hanthab. ◊ pl A hantaby. ◊ du A (cum nm) hantabie.

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVII w.

Znaczenia

[Z niem. Handhabe]
- 1. [Uchwyt przy drzwiach (izby, szafy) do pociągania przy otwieraniu, często w forrnie ozdobnego kółka]
- 2. [Prawdopodobnie część wozu]

Z niem. Handhabe:

1. Uchwyt przy drzwiach (izby, szafy) do pociągania przy otwieraniu, często w forrnie ozdobnego kółka; ansa, armilla, capistrum, capulum, capulus, manubrium Cn: Dedi Casper serifabro pro labore ad atrium Regiae Maiestatis pro duabus seris, pro duabus cardinibus et duabus hantabie mrc. -/20/- [...] pro quatuor seris et cardinibus hanthabi in stuba supra portam ad armaria Wawel 63; pro anthaby ibidem in Curzanoga N° 6, quae pictae sunt cum floribus Wawel 151; ad cameram pro cardinibus, clamka, haky, hanthaba etiam dealbatis [...] ad latrinam vulgo secretum pro cardinibus, clamka, hanthaba Wawel 153; pro 9 manubriis hantaby Wawel 173.

2. Prawdopodobnie część wozu: Bark okowany, do ręcznika hanthab, heber stary do woza InwMieszcz 1565 nr 124.]