[zaloguj się]
[pdf]

HARCOWAĆ (58) vb impf

Oba a oraz o jasne.

Fleksja
inf harcować
indicativus
praes
sg pl
1 harcuję
2 harcujesz
3 harcuje harcują
praet
sg pl
2 m -eś harcowåł m pers
3 m harcowåł m pers harcowali
fut
sg
2 m będziesz harcowåł
imperativus
sg
2 harcuj

inf harcować (7). ◊ praes 1 sg harcuję (1). ◊ 2 sg harcujesz (1). ◊ 3 sg harcuje (17). ◊ 3 pl harcują (18). ◊ praet 2 sg m -eś harcowåł (1). ◊ 3 sg m harcowåł (4). ◊ 3 pl m pers harcowali (4). ◊ fut 2 sg m będziesz harcowåł (1). ◊ imp 2 sg harcuj (1). ◊ part praes act harcując (3).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVI (jeden z tych samych przykładów) – XVIII w.

1. Potykać się, prowadzić utarczkę (przeważnie konno) w pojedynkę, odbywać harce przed bitwą; także: bić się, wàlczyć; velitari Mącz; agitare, praeludium rei castrensis et armaturae exercere, obequitare, praeludere pugnae a. ad pugnam, praesultare, proludere Cn (20): [Jerzy Jazłowiecki] Gromił y gromić będzye/ ſmoká pogáńſkiego. [...] Lecż nie onego Smoká/ co s ſkrzydły máluią/ Gorſzy owo co w poloch [= Tatarzy]/ w kołpacech hárcuią. RejZwierz 78v; Velitor, Ná vtaczkę wyyeżdżam/ hárcuyę. Mącz 478b.

harcować z kim (2): hárcowáli káżdy dzień Niemcy z Thurki przyiaćielſkim obycżáiem BielKron 312v, 421v.

harcować z czym [= czym] (1): ma káżdy Rotmiſtrz [...] wſzyſtki ſobie porucżone ná dobrey piecży mieć [...] áby nigdy nie prożnowáli/ ále cżęſtokroć do celu ſtrzeláli/ z drzewcy hárcowáli álbo pieſzo ſzyrmowáli BielSpr 26.

harcować na czym (3): RejWiz 97v; PaprPan Aa3; Porchowá nie zámilczę/ gdźieś téż niepróżnował/ Aleś ná dźielnych koniech pod zamkiem hárcował. KochJez B4.

Zwrot: »harcować z zawodu« (2): Więcżſze pocżty nas będą/ niz náſzych brodacżow/ Kiedy ze wśi nábierzem/ niewiaſt od oracżow. Gdzie ſie ieden vrodźi ſyn ſześć dziewek będzie/ Przeſádźimy ie pocżtem/ ku potrzebie wſzędzie. Káżdey mieyſce dawamy/ choć s proſtego rodu/ Ktora ná chłopie wygra/ hárcuiąc zawodu BielSat L4 [idem: hárcuiąc z zawodu] BielSjem 27.
W przen (8): PLázą paſzą Rycerze/ ále pánie ſztychu/ Iáko pocżnieſz hárcowáć/ iuż tám máło śmiechu. RejZwierz 67.

harcować około kogo, około czego (4): Coż chceſz dáley cżynić gdyż táki ſzpetny przeſtrách około ciebie hárczuie? RejPos 67; Widzimy też co ſie około nas tocży/ iáko około nas przećiwnicy náſzy hárcuią/ Swiát/ Ciáło/ Cżárt/ przywodząc nas w rozmáite grzechy RejPos 142v; RejZwierc 38v, 114v.

harcować z kim o co (1): ſkorom iedno w Sztánkárá á we Fryczá/ y w iné ſzkodliwé Koronie Polſkiéy kácérze/ oſtrzym záwádźił/ y hárcu zá łáſką Bożą wygrałem/ o Duchowny wſzyſtek ſtan z kácérzmi hárcuiąc/ zá rázem mi Iurgeltow dáwáć przeſtáli OrzQuin G3.

Zwrot: »pieszo harcować« (1): A gdy ten wielki hetman [diabeł] co ták ſwiátem tocży/ Z dopuſzcżenia Páńſkiego proporce roſtocży/ [...] To iuż iego Rotmiſtrze idą gonionego/ [...] Ktory ná kopienicżym/ á ktory ná ſzwabie/ Kto też pieſzo hárcuie/ witay pánie drabie. RejWiz 139.
Szereg: »harcować a wieść burdę« (1): A ty niemaſzli s kim inym burdy mieć/ á niemaſzli inſzego ćwicżenia cźáſu pokoiu/ hárcuyże vſtáwicżnie á wiedź burdę s tą záwikłáną á záfzáſowáną [!] myſlą ſwoią/ á nie dáy ſie źadnemu ſtráchowi vnośić RejZwierc 85v.
Przen: Bić (2):
Zwroty: »nad grzbietem harcować« (1): Nád grzbyetem mym tu grzeſſnicy dziwnye hárcowáli [Supra dorsum meum fabricaverunt peccatores]/ A złośći ſwe mnye práwye w tył záwżdy przedłużáli LubPs cc6v.

»po łbie harcować« (1): kiedi go [chłopa, który się królem w karczmie nazywa] korunuią Sſpetnie mu po lbie harczuią RejRozm 395.

2. Skakać, uganiać się na koniu; popisywać się zręcznością w sztuce rycerskiej; exercere cursu equum (38):

harcować przed kim (1): Z ogromnym pocztem iedźieſz ná káżde Weſele/ Przed ſwoim Fraucymerem ty hárcuieſz ſmiele. Prot D2.

harcować na czym (3): Miley pátrzyć gdy dziewká ná koniu hárcuie/ Niż kiedy gonionego z goleńcem táńcuie. BielSjem 21, 21; A gdy on lud przyćiągnął/ Krol ſam ich ſzykował/ A ná ſwym Barorogu po woyſku hárcował. KmitaSpit C4v.

W przen (8):

harcować około czego (1): Pátrzayże iuż więc potym gdy młodość podroście/ Iácy záwżdy hárcuią około niey goście. RejWiz 89v.

harcować czym (5): Bo więc owi co názbyt rozumy hárcuią/ Bárzo ſie rádzi ſámi cżáſem przemędruią. RejWiz 90v; A ći iego [diabła] figlarze widziſz cżym hárcuią/ Trzoſki im [ludziom] á klenoty piękne okázuią. RejWiz 168v. Cf Zwroty.

Zwroty: »na gołoledzi harcować« = czuć się pewnie w każdej sytuacji [w tym: czym (1)] (2): Ale kto ſie ná ocel da cnotą vkowáć/ Iuż y ná gołoledzi może tym hárcowáć. RejWiz 4; RejZwierc 28v.

»językiem harcować« = mówić szkodliwe rzeczy (1): á ſnadźby lepiey áby ie [języki] ſobie do końcá pokąſáli niżli imi máią ták hárcowáć/ zátłumiáiąc tą ciemnoſcią ſwoią ſzcżyrą iáſnośc prawdy á náuki wiernej Páńſkiey. RejAp 136v.

»harcować [czym] jako siwym na kleparzu« (1): Ale kto dobrze rozmyſlnie/ chociay widząc iáwną zelżywość ſwą/ złą ſławę ſwą/ y bliſki vpadek ſwoy/ á przedſię hárcuie cnotą ſwą iáko śiwym ná kleparzu RejZwierc 37v.

»[z czym] po placu harcować« (1): Márynarz żagle tocży kotfic popráwuie/ A káżdy s tym co vmie po plácu hárcuie. Owa ſie nie vtái nigdy w worze ſzydło/ Káżdy tego co vmie nie puśći ná ſkrzydło. RejWiz 6v.

Przen (26):
a) Szybko (się) poruszać; robić zamieszanie, kotłować się (14): A Przedſięż to Woyth hárcuie Rad iż panu pochlebuie Lecz to w poſluch máło idzie RejRozpr B2v; RejRozm 404; RejWiz 5; Pod kolnierzem huſarzy/ w hufce ſie ſzykuią/ A od vchá do vchá/ iuż drudzy [robactwo] hárcuią. RejZwierz 140, 138; IVż nam/ Gąſká nieboże/ nie będźieſz błáznował/ Iuż pod Operiaſzem nie będźieſz hárcował KochFr 130.

harcować około kogo, około czego (7): O ſtráſzneſz to Syreny ſwiátá tego hárcuią á ſpiewáią około nas RejZwierc 47v; Więc będzie druga [szata] áż do ſámey ziemie/ to też ták cżyſcie/ chłop ſie zda vrodziwy/ y pieſzo y ná koniu/ y przedſię mi wiátr około goleni nie ták hárcuie. RejZwierc 58, 14v; Bo thá walká záwżdy ieſt duchow dobrych á duchow złych około narodu cżłowiecżego/ iż duchowie ſprzećiwni záwżdy około thego hárcuią/ [...] iákoby nędznego cżłowieká przywiedli w złą ſprawę RejPos 115v, 115v. Cf harcować około kogo z czym.

harcować olcoło kogo z czym (2): Ieſli pan zwaycá/ vźrzyſz káżdego z árkábuzem około niego: ieſli pijánicá/ áliż iuż s kuflmi hárcuią około niego RejPos 245v; RejZwierc 151v.

harcować czym (1): Y ná koniá dzielnego chociay w proſtym ſiedle wolałby káżdy ku potrzebie wſieść/ niż ná owego vpſtrzonego co ſie wſpina/ wirzga/ á ogonem hárcuie. RejZwierc 68.

b) Robić co się chce; powodować kimś a. czymś (12): Gdy ſławá kogo s cnotą opánuie/ Słábo ſwa wola iuż więc tám hárcuie. RejZwierc [213]; Ano to márna rádá/ bo to wſzytkim ſzkodzi/ A ná wſzytki vpadki káżdego przywodzi. Kto ná wolnym wędzidle ſwą wolą roſpuśći/ A ciáłu po ſwey myſli hárcowáć dopuśći. RejWiz 67v.

harcować około kogo (1): A w ten cżás więc on mocny zbroynik á on Lew rycżący/ thák iáko gi piſmá názywáią/ iuż może iáko chce hárcowáć około niego [grzesznika]/ á iuż wedle myſli ſwoiey może ſie im beſpiecżnie opiekáć RejPos 330.

harcować kim, czym (7): Iuż też widzę/ iáko cżárt tu imi [grzesznikami] hárcuie. RejWiz 168, 150; RejAp 102; iáko dyabeł ludźmi bez zakonu żywiącemi hárcowáć y opiekáć ſie vmie. RejPos 44v, 331; Ten ſzcżęſciem záwżdy iáko chce hárcuie/ Kto ſwowolną myſl w ſobie opánuie. RejZwierc 229. Cf Zwrot.

harcować o kim, o czym (2): RejWiz 120; Zbłądzilić Papieżnicy lecż wżdy nie ták ſrodze/ Iáko dziś Arriani hárcuią o Bodze. RejZwierc 250v.

Zwrot: »jako na kleparzu harcować [kim]« (1): Też iáko ná Kleparzu Bog hárcuie iemi [Węgrami] RejZwierc 241v.
[Prawie wszystkie użycia W przen i Przen zawierają intencję pejoratywną, najczęściej ironiczną.]

Cf HARCOWANIE, HARCUJĄCY

KN