[zaloguj się]
[pdf]

HAROWAĆ (5) vb impf

harować (4), horować (1); harować RejZwierc (3), BielSjem; horować KlonWor.

Oba a jasne; teksty nie oznaczają ó; drugie o prawdopodobnie jasne (tak w -ować).

Fleksja
inf harować
indicativus
praes
pl
3 harują
praet
sg
2 m -ś horował
imperativus
sg
2 haruj

inf harować (2). ◊ praes 3 pl harują (1). ◊ praet 2 sg m -ś horował (1). ◊ imp 2 sg haruj (1).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVI – XVIII w.

1. Przygotowywać, zaprawiać do zawodów (o koniu) (4):

harować co (1): ieſli widziſz około tego nędznego ſwieczkiego zawodu iáko ſie ludzie pilnie ſtháráią/ iáko ſzkápy háruią/ iáko ie po kreſu wodzą/ dziwnie ſtroią. RejZwierc 129v.

W przen [kogo, co] (3):

harować czym (2): á wodz go [ciało swoje] vſtáwicżnie po kreſu vkázuiącz mu drogę kędy bieżeć ma/ á przypáthruy mu wędzidłá pilno/ ábyć z drogi nie zbyegáło. A cżymże go hárowáć maſz? RejZwierc 130. Cf harować co czym.

harować co czym (1): Nie ſpi rádzęć/ á bierz przykład od tych ſwieckich zawodnikow/ háruy thą tępą á leniwą ſzkápą to oſpáłe [...] ciáło ſwoie RejZwierc 130.

W porównaniu (1): Iáko koniá k zawodu hárowáć pánienki/ By ku prędkiey poſłudze miáły żywot ćienki. BielSjem 21.

2. Pędzić kogo do pracy, zmuszać do wysiłku, ćwiczyć; orać kimś; (de)fatigare, (de)lassare Cn (1): [pan] Pożycżyłći go [konia] ná dźień; tyś dwá dni horował/ Choćiaś go zá pieniądze ná dźień árendował KlonWor 4.

Synonim: 1. ćwiczyć.

Cf HAROWAN, [HAROWANIE]

KN