[zaloguj się]
[pdf]

HARPIJA (10) sb f

harpija (8), arpija (2); harpija RejWiz (2), Mącz, RejZwierc, ModrzBaz, BielSen, GrabowSet (2); arpija BielKron (2).

Pierwsze a jasne, końcowe pochylone.

Fleksja
sg pl
N harpijå harpij(e)
G harpij
D harpijam
A harpij(e)
L harpijåch

sg N harpijå (1). ◊ pl N harpij(e) (5). ◊ G harpij (1). ◊ D harpijam (1). ◊ A harpij(e) (1). ◊ L harpijåch (1).

Sł stp, Cn brak, Linde bez cytatu.

W mitologii greckiej: skrzydlaty drapieżny potwór z twarzą i piersią kobiety [harpiae monstrosae et rapaces pelagi volucres ‒ morskie ptaki panieńską twarz mające, a żadnym obyczajem nigdy nie nasycone, a przeto wielmi drapieżne Mącz 153b] (10): Hárpia pthak s cżłowiecżą głową. RejWiz 82 marg, 82; BielKron 23v; Mącz 422b; BielSen 7; Myśli zeſzły żáłoſne/ Co/ iáko głodne Hárpije/ y ſproſne/ Duſzę mą trapią GrabowSet L, G3v.

W połączeniach szeregowych (2): s tąd że ſie dźiwow morſkich y leśnych nápłodźiło ná ſwiećie/ [...] iáko Małpy/ Kocżkodani/ mniſzy morſcy/ Centary/ Monokuli/ Arpigie/ Wielonodzy BielKron 462v; Bo oni rzkomo piſáli o Lwiech/ o Smoczech/ o Bázyliſzkoch/ o Hárpijach/ o Hidrach RejZwierc 84v.

Przen: Wyzyskiwacz, ciemiężca (1): A vbodzy kmiotkowie/ ktorzi cáły dźień prácuiąc vpalenie słonecżne ćierpieli/ z rąk onych okrutnych á drapieżnych Hárpiy [harpyiarum; o panach] wſzytkiego pátrzyć muſzą. ModrzBaz 34v.

KN