[zaloguj się]
[pdf]

HARTOWNY (3) ai

a jasne; o prawdopodobnie jasne (tak Cn).

Fleksja
sg
f Ahartowną
pl
N subst hartown(e)
A subst hartown(e)

sg f A hartowną (1). ◊ pl N subst hartown(e) (1). ◊ A hartown(e) (1).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVIII w.

Odznaczający się twardością, mocą skutek hartowania (o żelazie); duratus Cn (3):
Wyrażenie: »hartowna zbroja« (1): A to przy ſzáńcách cżyie ſtoią wozy? Hártowne zbroie/ dźiáłá/ y powrozy? GrochKal 27.
W przen (2): Kto był kto wniosł napierwey ná świát oſtre bronie/ Muſiał mieć łeb żelázny y hártowne ſkronie RybGęśli B2.
Wyrażenie: »hartowna zbroja« (1): á nie wiem by nie Norimberſkiego hártu zbroiá: ále wżdy/ iż przećiw iáſney prawdzie/ przeto ſie nie oſtoi: Mać ieſzcże Bog w ſłowie ſwym ná ták twárde ſęki/ Kliny nieprzytępione/ y Grot ná tę hártowną zbroię pewnie nie ołowiány. CzechRozm 129.

Cf HARTOWANY

KN