[zaloguj się]
[pdf]

HERETYKOWAĆ (3) vb impf

Oba e oraz o prawdopodobnie jasne (tak w heretyk i w -ować).

Fleksja
indicativus
praes
sg pl
3 heretykuje heretykują

praes 3 sg heretykuje (1). ◊ 3 pl heretykują (1). ◊ part praes act heretykując (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVII w.

Zarzucać komuś niesłusznie heretyctwo [kogo] (3): Smiele ſobie ſąd twoy przycżytáią: śmiele inſzych nád ſłowo twe heretykuią/ á z heretykowawſzy prześláduią/ áno ſámi od ćiebie y od ſyná twoiego miłego więtſzymi Heretykámi ſą. CzechEp 37; A ták to iáwna iż nie my/ ktorych X. K. heretykuie tym ieſteſmy/ ále ten ſam ktory nam to zádáie. CzechEp 359.
Szereg: »heretykować, kacerować« (1): (marg) Kto morduie á kto mord ćierpi. (–) Kśiędzáli Kánoniká ſtroná/ náſzáli? Iegoli głowá z cżłonkámi/ káżdego kto do nog iego vpádáć nie chce [...] heretykuiąc/ káceruiąc/ Lutrámi/ Nowokrzcżeńcámi/ świniámi dźikimi/ beſtyámi [...] názywáiąc CzechEp 25.

Synonim: kacerować.

Formacje współrdzenne: zheretykować; zheretyczeć.

ZZie