[zaloguj się]
[pdf]

HEWAR (2) sb m

hewar (2), [hewer, heber].

Pierwsze e pochylone, drugie z tekstu nie oznaczającego pochyleń; -år. ◊ -ar- z tekstu nie oznaczającego pochyleń.

Fleksja
sg
N héwer, héber
A héwår
I héwar(e)m

sg [N héwer, héber]. ◊ A héwår (2). ◊ [I héwar(e)m].

Sł stp, Cn notuje, Linde XVII w. (z Cn).

Z niem. Heber;
1. Dźwignia, drąg do podnoszenia ciężarów; tu używany przy naprawie wozu (2): Item powyada yſch vkradl wgnyeznye przed Rokyem hewar furmanovi kthori przedal [...] za trzi wyardunky LibMal 1550/156; Dayćiéſz mu [Ferdynandowi Hiszpanowi teologowi] tę maźnicę vwiązáną łyki/ A ktemu práwie pewné od wozá orczyki. Héwar záśię Nawárze/ zéydźie ſye mu práwie/ Iáko człeku/ który ieſt náuczony w práwie. PudłFr 78; [Bark okowany, do ręcznika hanthab, heber stary do woza InwMieszcz 1565 nr 124, 1580 nr 230.]
2. [Dźwignia lub korba do naciągania cięciwy kuszy: szabla i jajak, kusza stalna i z hewarem InwMieszcz 1567 nr 133.]
3. [Prawdopodobnie zakrzywiona metalowa rurka, służąca do przelewania płynów z wyższego do niższego naczynia; diabetes, simpo, sipho(n) Cn: [z inwentarza apteki] siekacz do wosku, hewer zielazny InwMieszcz 1579 nr 224.]

BZ