[zaloguj się]
[pdf]

ANABAPTYSTA (10) sb m

Nagłosowe a prawdopodobnie jasne (pisane dużą literą); drugie a jasne.

Fleksja
pl
N anabaptystowie, anabaptyste
D anabaptyst(o)m
A anabaptysty
I anabaptysty

pl N anabaptystowie (5), anabaptyste (2); -owie ReszPrz; -owie : -e WujJud (4 : 2). ◊ D anabaptyst(o)m (1). ◊ A anabaptysty (1). ◊ I anabaptysty (1).

Sł stp, Cn brak, Linde bez cytatu.

Zwolennik odłamu reformacji powstałego w XVI w. nie uznającego chrztu dzieci [nowokrzczeniec, nurek – anabaptista Cn] (10): gdy iedni obrázy wyrzucáią/ iáko Sákrámentarze y Anábáptyſte etć. á drudzy ie chowáią/ iáko Confesſia Augſzpurſka WujJud 140v, 3, 39, 73 [2 r.], 134v, 137; á tym Báłwanom Lutheryſtom/ Kálwiniſtom/ Bezyſtom/ Trydeiſtō/ Anábáptyſtom [...] mieyſcá w ſercách/ y mieśćie wáſzym nie dawayćie. ReszPrz 110, 70; lubo kto z Lutrem [...] lubo z Anábáptyſty [...] trzyma ReszList 191.

Synonimy: nowokrzczeniec, nurek.

TZ